ضرورت درخواست تامین خواسته قبل از طرح دعوای حقوقی

با توجه به قوانین موجود در اجرای احکام مدنی باید از ابتدا در مورد طرح یک دعوای حقوقی بسیار زیرکانه عمل کرد چرا که بر فرض پیروزی در دعوای حقوقی باز امکان دارد که عملاً نتیجه مطلوب حاصل نگردد. چراکه ممکن است خوانده در حین رسیدگی وقتی از طرح دعوا باخبر شد یا وقتی مطمئن شد که در دعوا مغلوب خواهد شد اقدام به انتقال اموال خود به نام دیگران کند و سپس با ارائه دادخواست اعسار و گرفتن رای در این موضوع؛ با توجه به اینکه مالی به نام وی وجود ندارد, عملاً پیروزی خواهان را در دعوا بی ثمر کند.

از این رو به منظور جلوگیری از وقوع چنین اتفاقی باید قبل از اینکه اقدام به طرح دعوای حقوقی شود ابتدا در مورد درخواست تامین خواسته اقدام شود تا با استفاده از این ظرفیت قانونی ، به میزان خواسته خواهان ، از اموال خوانده توقیف گردد تا در صورتی که بعداً خوانده در دعوا محکوم شد بتوان محکوم به را از محل مال توقیف شده وصول کرد.

مطابق ماده ۱۰۸ قانون آیین دارسی مدنی خواهان می تواند قبل از تقدیم دادخواست یا ضمن دادخواست راجع به اصل دعوا یا در جریان دادرسی تا وقتی که حکم قطعی صادر نشده است در موارد زیر از دادگاه درخواست تامین خواسته نماید و دادگاه مکلف به قبول آن است

دعوا مستند به سند رسمی باشد.
خواسته در معرض تضییع یا تفریط باشد.
در مواردی از قبیل اوراق تجاری واخواست شده که به موجب قانون، دادگاه مکلف به قبول درخواست تامین باشد.
خواهان، خساراتی را که ممکن است به طرف مقابل وارد آید، نقداً به صندوق دادگستری بپردازد.

تبصره: تعیین میزان خسارت احتمالی، با در نظر گرفتن میزان خواسته، بسته به نظر دادگاهی است که درخواست تامین را می پذیرد. صدور قرار تامین موکول به ایداع خسارت خواهد بود

برای این منظور می توانید خواسته خود را در قالب دادخواست یا لایحه به دادگاه ارائه دهید. پس از تقدیم دادخواست، مدیر دفتر  دادگاه پرونده را فوراً به نظر دادگاه می رساند و دادگاه باید بدون اخطار به طرف مقابل، رسیدگی کرده و رای صادر نماید. اصولاً قرار تامین خواسته، به خوانده ابلاغ و سپس اجرا شود اما در مواردی که ابلاغ فوری ممکن نباشد و تاخیر اجرا باعث تضییع یا تفریط خواسته گردد،  اجرای قبل از ابلاغ نیز ممکن است یعنی ابتدا قرار تامین اجرا و سپس به طرف مقابل ابلاغ می شود. چراکه هدف از در نظر گرفتن تامین خواسته در قانون، همین جلوگیری از تضییع خواسته است.

نکته ای که باید در نظر داشت اقدام بعد از تامین خواسته است. باید مراقب بود و ظرف مهلت قانونی در مورد خواسته خود دعوای لازم را در دادگاه طرح کرد. در مورد دعوای اصلی قانون مهلت ده روزه را در نظر گرفته است و باید از تاریخ ابلاغ صدور قرار تأمین خواسته ظرف ۱۰ روز دعوای اصلی در دادگاه طرح شود. در صورتی ظرف مهلت مقرر دعوا مطرح نشود، به درخواست خوانده ، قرار تأمین صادره توسط دادگاه ملغی الاثر خواهد گردید.